Traditiegetrouw komt de toneelvereniging
Ulvenhout ieder jaar in de maand maart met hun uitvoering. Na de volle zalen met
het sauwelgebeuren en carnaval stroomde afgelopen weekend de Ulvenhoutse
Pekhoeve vol met toneelliefhebbers. De reputatie die de vereniging in voorgaande
jaren heeft opgebouwd zorgde ervoor dat zowel op vrijdag- als zaterdagavond en
voor het eerst op zondagmiddag de zaal was uitverkocht. De verwachtingen waren
hooggespannen en niet voor niets zoals na afloop bleek.
Het komisch blijspel ”Schipbreukeling” werd
geschreven door het schrijvercollectief, W. Duyvis,M. Hartog, L. Uitentuis en B.
van Brussel.
Als de toneelgordijnen open gaan worden we
verrast door de aanblik van een echt Stille Zuidzee eiland. Dit alles opgebouwd
door eigen mensen die niet altijd direct in de schijnwerpers staan maar achter
de coulissen enorm veel werk hebben verzet.
De hoofdrolvertolkers blijken Henk en Ans te
zijn. Met een zeiljacht zijn zij de oceaan opgegaan om hun vakantie op zee te
vieren. Wanneer hun boot na een zuchtje wind in twee stukken breekt komen ze op
een onbewoond eiland terecht omgeven door een zee vol haaien.
Ze weten zich op het eiland aardig te redden en
maken er het beste van. Van wrakhout hebben ze een hut gebouwd en met wat
proviand , regenwater en zelf gevangen vis houden ze het wel uit. Na drie
maanden vinden ze dat het wel tijd wordt dat ze gered worden. De eenzaamheid
begint hun parten te spelen, maar plotseling komt daar verandering in. Op een
vrijdag komt uit het niets vanaf de zee in een kano een inboorling op het
eiland. Zijn verwarde verhaal dat hij achtervolgd wordt en bang is te worden
opgegeten door zijn belagers resulteert erin dat hij bij Henk en Ans de functie
van Butler mag gaan vervullen. Omdat zijn naam voor Henk en Ans onuitspreekbaar
is noemen zij hem naar de dag dat hij bij hun kwam n.l. Vrijdag. Voor de
maaltijden moet er gevist worden. Ze krijgen een zware vis aan de haak die met
veel moeite aan land wordt getrokken. Dit blijkt een mooie zeemeermin te zijn
die Ariel heet en zelfs ook “Vrijdag” lijkt te kennen..Wanneer er een
cruiseschip motorpech heeft komt er een hele familie op het eiland. Mevr. ten
Cate die een echte kakmadam lijkt te zijn zorgt voor de nodige opschudding op
het kleine eiland dat overvol dreigt te raken . Dan komt er ook nog een
piratenschip opdagen. De kapitein
van dit schip is vergezeld door de nodige piraten die zorgen voor vele
lachsalvo’s in de zaal. Deze zijn op zoek naar een schat die op het eiland
begraven ligt en uiteindelijk gevonden wordt onder de zelf gegraven “wc” van
Henk en Ans.
Een kostelijk stuk met veel komische scènes en
een uitstekende rolbezetting. Een toneelstuk staat of valt met de goede
bezetting van de rollen, dit is het fundament van de hele uitvoering.
Wanneer we de spelers in volgorde van opkomst de
revue laten passeren is er gelijk de klik met de zaal, alsof er een knop wordt
omgedraaid. Henk, vertolkt door
Guido Kuiter en zijn vrouw Ans, gespeeld door Rian van Kuijk, mogen ongetwijfeld
de dragers van deze komedie genoemd worden. Zij staan bijna onafgebroken voor
het voetlicht. De enorme hoeveelheid tekst die zij te verwerken kregen kwam
moeiteloos op de zaal over, die vanaf het begin van hun speelwijze genoot. De
gebroken vinger van Rian, opgelopen tijdens de generale repetitie , daar was in
haar spel niets van te merken.
Als Dorafuti Roto Tauhanoenoe, genoemd Vrijdag, de
inboorling, Erik Reinieren op het eiland verschijnt komen de lachspieren in de
zaal al flink los. Met zijn enorme gestalte en mimiek doet hij vele
vrouwenharten op het toneel en in de zaal sneller kloppen.
Als de schipbreukelingen denken een enorme vis
aan de lijn te hebben voor het avondeten, halen
zij met de nodige inspanning een heuse zeemeermin op het droge, Ariel geheten.
Geheel in stijl vertolkt op de haar zo bekende manier van spelen en haar stem
door Birgit Zieleman.
Het eiland krijgt snel nog meer bezoekers als het
cruiseschip met motorpech voor de kust ligt.
Mevrouw ten Cate, haar dochter Emmely en haar
verloofde Diederick komen de rust danig verstoren.
Mevrouw ten Cate een echte kakmadam werd op
sublieme wijze vormgegeven door Jos Goos.
Een rol die op haar lijf geschreven was. Na
afloop, bij de nazit van deze gezellige avond, hoorde ik haar zeggen: ”als ik
mijn pruik op zet dan ben ik mevrouw ten Cate”!
Haar dochter Emmely, Jill Heestermans, speelde
een zeer verliefde dochter. Je kon aan alles merken in haar spel dat ze dat meer
heeft gedaan. Vooral in de stille momenten, geen tekst maar wel veel mimiek.
Voor haar verloofde, de student Diederick,
gespeeld door Martijn van Rijen, was het zijn debuut op toneel. En het moet
gezegd worden hij heeft het met glans doorstaan. In het gewone leven militair en
dan de rol spelen van een verwende student ging hem moeiteloos goed af.
Wanneer dan de piratenkapitein Roodhaar, Corne
Reinieren, verschijnt dwingt hij met zijn mimiek en gestalte de hele zaal tot
lachen. Het gezegde “goede wijn
behoeft geen krans” vind ik hier niet van toepassing. Van mij krijgt hij die
krans, temeer omdat hij naast de
Kapiteinsrol ook op voortreffelijke wijze de regie over dit stuk voerde.
De drie piraten die de Kapitein vergezelden,
Piraat Eenoog, Brigit Zieleman, Piraat Schele Sok, Wilna van Wagenberg en de
stotterende Bloody Mary, Ine van Loon zorgden voor veel hilariteit. Persoonlijk
zou ik door dergelijke piraten wel geënterd willen worden
Wanneer dan de cruiseboot de gestrande reizigers
komt ophalen verschijnt daar hoog op de voorplecht stuurman Wim van Gurp. Geen
grote rol deze keer maar wel een rol waarin je de echte toneelspeler herkent
Een dergelijk stuk vergt heel veel voorbereiding
en werk achter de schermen. Voor de spelers is het belangrijk hoe zij er
uitzien. Daarvoor zorgden voor kleding en grime, Nicole Reinieren en Carla
Marijnissen. Het vertrouwen op het toneel wordt voor een groot deel bepaald door
een goeie Soufleur. Anneke Oomes kwijt zich al jaren met veel succes voor deze
best zware taak,
Het prachtige decor met palmbomen en blauwe
luchten was weer het werk van Rob Zieleman en Eric Heestermans met hulp van Rien
van Kuik en Kees van Berkel. Voor de mooie blauwe luchtpartijen werd
Jan de Koning ingezet.
De toneelmeester , Cindy van de Meer, zorgde dat
alle attributen op tijd klaar lagen. Het geluid werd verzorgd door P2Sound.
Iedereen heeft weer enorm genoten van deze
geweldige toneeluitvoering door onze dorpsgenoten.
Ik kijk al weer uit naar volgend jaar
Peer
v. ’t G.